Tijd. Het heeft tijd nodig.... Dat hoorde ik vier maanden geleden tijdens mijn eerste controle. Vanmorgen belde ik om m'n afspraak voor de tweede controle te verzetten. Niet in de Meivakantie, hoor. Daar begin ik niet aan. Maar time flies. Hoewel het nog twee maanden duurt, zette ook dit mailtje, net als de eerste, gelijk weer het een en ander in werking in mijn hoofd. Zucht. Onrust. Herinneringen. Gesprekken. En opnieuw de bevestiging dat m'n leven definitief veranderd is. Vandaag gaat het beter. Komt vast door de zon. Maar gaat dit ooit stoppen? Dat gevoel? Want het is spannend en eng. Maar ook fijn en hopelijk geruststellend. Dan word ik gecheckt. En gezien. En begrepen. En geholpen als het nodig is. Daar voel ik me weer even veilig. Het leven bestaat voortaan uit halve jaren. Als alles goed is, krijg ik er weer een half jaar bij. Zes maanden. Niet langer. Voor alles is een tijd. Dat staat in het Bijbelboek Prediker. Een tijd voor alles. Voor ziek zijn. Voor gezond zijn. Voo...