Doorgaan naar hoofdcontent

Gedichtjes

Hoofd
Een hekje om de dag
Een muurtje om vandaag
Genieten zonder zorgen
dat wil ik toch zo graag 
Maar waar ik ook naar toe ga
De stad, het bos, de zee
Hij gaat nooit op vakantie:
M'n hoofd gaat altijd mee

Today
When the past
Is where you stay
You miss out
On today

Geniet
De kunst van het genieten
Is te zijn in het moment
Niet verder dan het nu
Omdat je daar nog lang niet bent

Léven

Dan ga ik maar weer léven

Léven elke dag

Steeds een stapje verder

Omdat het kan en mag

Met af en toe een stapje terug

Of even stil gaan staan

Een diepe zucht, een mijmering

en ook een stille traan

Omdat het toch echt anders is

anders dan voorheen

Dat is niet altijd uit te leggen

Voelt soms ook wel alleen


Maar rustig ga ik verder

zoals de dag het vraagt

En nooit, nee nooit ben ik alleen

Ik weet, dat Hij me draagt

Als
Als ik het even niet meer weet
Als ik gewoon zo mis
En voel dat ik toch verder moet
Dan weet ik dat Hij is
En als ik liever terug wil gaan 
Maar weet dat het niet kan
Ik moet vooruit en niet terug
Heer, helpt U me dan?
Als ik struikel, steeds maar weer
Raak ik dat ooit kwijt?
Dan zegt U 'Doe één stapje maar
Laat Mij en laat de tijd.'
Als ik dan wil schuilen
En het lukt me niet alleen
Als ik alleen kan huilen
Sla dan Uw armen om me heen
Licht
De zon verdwijnt
schuift uit mijn kop
Met het grijs
trekt de mist dan op
De regen valt
maakt een traan
op mijn wang
Licht is waar ik
zo naar verlang
Dus huil ik even
laat het gaan
De zon gaat ook
vanzelf weer aan
komt achter het grijs vandaan
en warmt me lekker op

Leef bij de dag
Ergens in de verte
kilometers achter mij
ligt het land van onbezorgd
van vrolijk en van vrij
Van zeuren over onzin
en van lachen over niets
van wapperende haren
en van haasten op de fiets
van dromen over morgen
of nog verder in ‘t verschiet
van ongekende mogelijkheid
van leef maar en geniet

Nu is alles anders
staat de tijd een poosje stil
maar kan ik wel beter horen
wat Hij steeds maar zeggen wil
Leef vandaag, leef met de dag
Kijk eens om je heen
en tel je zegeningen
want je bent echt nooit alleen
Enkel meters voor je
verder kijken hoeft ook niet
Leef gewoon maar met de dag
leef maar en geniet!

Veilig

Alles wat ik wil

is te vangen in twee armen

Alles wat ik zoek

heeft geen woorden voor me klaar

Waar ik naar verlang

is alleen maar even rusten

en weer veilig zijn, als vroeger

Echt heel even maar


Wens
Ik wens je


tranen om te huilen
armen om te schuilen
oren om te luisteren
als je 't even niet meer weet

letters om te schrijven
plaatjes die blijven
noten om te spelen
zodat je niet vergeet

moed om te blijven lopen
kracht om te blijven hopen
woorden om te spreken
als je praten wilt

ogen die jou zien
en je ruimte geven
handen die je dragen
door je hele leven



Reacties

Populaire posts van deze blog

Blog 4 - Uw goedheid is altijd bij mij

En toen werd het 3 november, de dag van de operatie. Vanuit onze gemeente zou er tijdens mijn operatie een gebedsketting zijn, waardoor er dus de hele tijd voor me gebeden zou worden. Wauw. Dat vond ik zo ontzettend fijn en zo'n veilig idee! Ik had niet best geslapen, maar goed, dat was ook niet zo erg. De dag is bijzonder verlopen. Ik kan niet anders zeggen, dan dat het echt een dag met een gouden randje was. Bizar he? Ik had ook steeds een Opwekkingslied in mijn hoofd: de goedheid van God.  Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij...  We moesten al vroeg in het ziekenhuis zijn en werden door een vrijwilliger van de Johanniterorde (stond op haar badge) naar de afdeling gebracht, waar ik zou verblijven. Ik bleek een heel gezellige buurvrouw te hebben, die me wegwijs heeft gemaakt in het 'ziekenhuisleven'. We hebben heerlijk gekletst met elkaar. Dat alleen al was echt een zegen.  Al snel bleek dat de operatie later zou zijn, dan gepland. Direct werd geregeld ...

Blog 56: lipofilling ronde 3

O ef, zo romantisch... Maar liefst twee verhalen over getrouwde OK-medewerkers vorige week woensdag. Zit er toch een kern van waarheid in die ziekenhuisseries? Ja, ik heb wel vaker grappige gesprekjes op de operatiekamer. Waarschijnlijk de stress die eruit moet. Dat overvalt me elke keer weer als het zover is.  Maar ik smulde ervan. Misschien ging ik daarom zonder tranen onder narcose. Ook ik ben namelijk dol op ziekenhuisseries.  Het ging allemaal nogal snel dit keer. Ik werd twee weken van tevoren gebeld of ik kon op 21 mei, maar dan in Rijk van Nijmegen: een extern OK-complex, maar wel gewoon met 'mijn eigen' chirurg. Nou, daar zeg je natuurlijk geen 'nee' tegen. In elk geval zit ronde drie van m'n reconstructietraject er weer op. Gelukkig. Nooit m'n beste dagen, weet ik inmiddels.  Hoewel ik bofte met de locatie, middenin het bos.  Het gebouw bleek een oude, omgebouwde villa en de omgeving was al helemaal prachtig. Rustig, groen en afgelegen.  Vanuit de hold...

Blog 55: Life goes on

Het wordt wel juni waarschijnlijk voor lipofilling ronde 3. Juni. Geen april dus. Dat duurt nog heel lang. Garanties dat ik kan zwemmen in de zomervakantie heb ik dus ook niet. De ontsteking van een paar weken geleden is weg met dank aan de antibiotica en de chirurg was tevreden vanmorgen, maar ze wil het rust geven. 'Ik kan het maar 1 keer goed doen', zei ze. En ik vind het eigenlijk niet zo erg, geloof ik. Even een poosje rust. Hoop ik. Life goes on. Maandagmiddag kreeg ik m'n diploma van de incompany-opleiding van m'n werk. Echt een feestje. Trots. Vrijdag trouwt m'n schoonzusje en zijn we ceremoniemeesters. Nog een feestje. Dinsdag heb ik m'n halfjaarlijkse controle. Even bijpraten met m'n grote vriend. Ook een feestje. Ja echt. Dus eigenlijk wil ik gewoon dankbaar zijn. Vanmorgen toen ik naar de auto liep, zag ik een regenboog. En het raakte me. Want dat was heel lang geleden. In m'n hoofd, maar ook in de lucht. Hoop. Trouw. Rust. Het is maar op 1...