Een foto van toen ik me nog heel stoer voelde, vóór de OK... ' Nu ga ik gauw weg, want anders ga ik meehuilen', zei ze. De chirurg kwam even kijken, net op het moment dat ik er niet op z'n florissantst bij zat en m'n verbanden werden gewisseld op zaal. Ná de operatie. Toen ze zei, dat ze trots op me was, trok ze me het fragiele randje over waar ik de hele tijd na de operatie al op balanceerde. Ik huil me suf na narcose. Alle stress, waar ik me niet van bewust ben, komt er dan uit blijkbaar. Maar goed. Na 3 bouillonnetjes en een boterham voelde ik me steeds beter. Niet flauw gevallen dit keer. Hoera. Ik kwam vanmorgen op een 6-persoons zaal ipv 1-persoonskamer, zoals de vorige keer, dus JP mocht eigenlijk niet blijven. Dat trok ik niet zo best, merkte ik. Dan zou ik dus alleen zijn... Maar ineens bedacht ik, dat ik nooit alleen ben en ik stelde me voor hoe Jezus gewoon bij m'n bed stond. Maar ik merk, dat ik fysieke nabijheid toch erg belangrijk vind op zo'n d...