Je ID of paspoort heb je steeds vaker nodig.
Een geldig identiteitsbewijs laat zien hoe je eruit ziet, hoe je heet, wie je bent en er staat tegenwoordig ook een prachtige, chagrijnige foto op, want lachen is er niet meer bij helaas.
Een geldig identiteitsbewijs laat zien hoe je eruit ziet, hoe je heet, wie je bent en er staat tegenwoordig ook een prachtige, chagrijnige foto op, want lachen is er niet meer bij helaas.
Op de dag dat ik voor een mammografie naar het ziekenhuis moest, werd ook gelijk een pasje met foto gemaakt. Gelukkig hoef ik de aankomende tijd geen pasfoto's te laten maken voor dergelijke officiële documenten. Een cap of pet op een pasfoto is namelijk niet toegestaan, tenzij voor levensbeschouwelijke of godsdienstige redenen. Wat een geluk dat mijn paspoort en rijbewijs nog even mee kunnen... 😅.
Foto's geven een duidelijk beeld van wie je bent. Uiterlijk is in dat opzicht blijkbaar belangrijk.
Als ik nu in de spiegel kijk, vooral als ik net m'n bed uit stap of onder de douche vandaan kom, word ik daar niet heel vrolijk van. Ik kan ook niet zeggen, dat ik mezelf dan zie. Echt een kankerkop. Ik herken mijn eigen hoofd niet meer. Gelukkig heb ik mijn eigen-haarband en make-up om de boel weer een beetje op te kalefateren. Maar confronterend is het wel. Afgelopen week bijvoorbeeld, met dat mooie weer, voelde ik me voor het eerst echt lopen met dat mutsje. Iedereen had lekker z'n haar of blote bol in de zon en ik liep met een muts, waarschijnlijk aankomende zomer nog steeds....
Als ik nu in de spiegel kijk, vooral als ik net m'n bed uit stap of onder de douche vandaan kom, word ik daar niet heel vrolijk van. Ik kan ook niet zeggen, dat ik mezelf dan zie. Echt een kankerkop. Ik herken mijn eigen hoofd niet meer. Gelukkig heb ik mijn eigen-haarband en make-up om de boel weer een beetje op te kalefateren. Maar confronterend is het wel. Afgelopen week bijvoorbeeld, met dat mooie weer, voelde ik me voor het eerst echt lopen met dat mutsje. Iedereen had lekker z'n haar of blote bol in de zon en ik liep met een muts, waarschijnlijk aankomende zomer nog steeds....
Haal ik mijn identiteit dan uit mijn uiterlijk? Ik denk het niet, hoewel ik nu wel extra mijn best doen om er een beetje decent uit te zien. Dan voel ik me namelijk beter en ook meer mezelf. Het oog wil ook wat. Mijn oog wil ook wat, vooral nu.
Waar haal ik mijn identiteit dan wel uit?
Soms vind ik het lastig dat ik nu niet kan werken. Werk zegt ook iets over wie je bent, wat je kunt. Ik zit regelmatig op LinkedIn allerlei verhalen te lezen. Vaak bekruipt me dan het gevoel dat ik maar een onbetekenend persoon ben. Terwijl ik tot nog maar een paar jaar geleden helemaal niet werkte en acht jaar lang thuis kon zijn voor onze kids. Ik vond het zo fijn. Wat een luxe....
Soms vind ik het lastig dat ik nu niet kan werken. Werk zegt ook iets over wie je bent, wat je kunt. Ik zit regelmatig op LinkedIn allerlei verhalen te lezen. Vaak bekruipt me dan het gevoel dat ik maar een onbetekenend persoon ben. Terwijl ik tot nog maar een paar jaar geleden helemaal niet werkte en acht jaar lang thuis kon zijn voor onze kids. Ik vond het zo fijn. Wat een luxe....
Wat is het toch makkelijk om je te vergelijken met anderen. Qua uiterlijk. Qua werk, qua alles eigenlijk. Waar komt dat nou vandaan?
Het lijkt wel alsof we altijd op zoek zijn naar bevestiging, waardering en bewondering. Zodat we onszelf tevreden in de spiegel kunnen bekijken. Wat heb ik het toch goed voor elkaar, wat zie ik er toch goed uit.
Of ben ik de enige die daar last van heeft....?
Alweer een paar jaar geleden zaten we in een pittige periode als gezin. Eén bepaalde bijbeltekst kwam toen elke keer terug. Op een vrouwenochtend kwam hij zelfs als bijna letterlijk briefje uit de hemel:
Want u hebt niet de Geest van slavernij ontvangen, die opnieuw tot angst leidt, maar u heb de Geest van aanneming tot kinderen ontvangen, door wie wij roepen: Abba, Vader!
De Geest Zelf getuigt met onze geest dat wij kinderen van God zijn.
(Romeinen 8 vers 15 en 16)
De Geest Zelf getuigt met onze geest dat wij kinderen van God zijn.
(Romeinen 8 vers 15 en 16)
Angst om het niet goed genoeg te doen, om niet genoeg te zijn, om niet ... vul maar in.
Daar zou je een ware identiteitscrisis van krijgen. Terwijl ik geloof dat God ons allemaal gemaakt heeft. Uniek. Bijzonder. En blijkbaar vond Hij het nodig er eentje van jou te maken...
Daar probeer ik me aan vast te houden. Dat is mijn fundament. Ik ben een kind van God.
Maar, allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven;
Johannes 1 vers 12
En nee, dat hangt niet af van het werk wat ik wel of niet heb, het 'huisje-boompje-beestje-ideaal' wat ik wel of niet heb, de gezondheid die ik wel of niet heb, het perfecte uiterlijk of lijf wat ik wel of niet heb...
Mijn identiteit is in Hem, als kind van God, doordat Jezus uit liefde voor mij Zijn leven gaf en weer opstond. Zo vergaf Hij al mijn verkeerde dingen. Als ik dat geloof, mag ik Zijn kind zijn. Dat is mijn ware identiteit!
Reacties
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie!