Doorgaan naar hoofdcontent

Blog 23 - Papa

Deze week ben ik echt een beetje aan het landen.
Blijkbaar was dat nog niet gebeurd. Ook ik heb er nu een punt achter gezet na het afsluitende gesprek van dinsdag. 'Je moet weer gaan leven, weer lekker voor de klas gaan en niet meer in dit ******ziekenhuis terugkomen.' Heldere woorden van m'n chirurg. Daar ontbreekt het ook nooit aan bij hem. 'Een soort papa, dat heb je dan nodig' noemde een Toon Hermans-vrijwilliger hem. Het was een fijn gesprek. Wat ga ik die man missen.

Dus nu is het echt over en voorbij. En ik merk, dat ik behoefte heb aan veiligheid. Alsof je balanceert over een smalle rand, vlakbij de afgrond. Doen alsof er geen gapend ravijn is. Gewoon afleiding zoeken. Alles weer oppakken. Best wel lastig. Het is geen onwil, want ik wil graag. Maar dat onveilige, onrustige gevoel is zo naar. Toen lazen we Psalm 131 na het eten. Zo mooi. 

Ik voel me veilig bij U, zoals een kind in de armen van zijn moeder.

En ik kwam nog meer teksten tegen over God als Vader en wij als Zijn kinderen. En dat was precies wat ik nodig had. Dat ik dat dan weer net lees. Zo bijzonder. Want die veiligheid voelt wankel. Als het kon, kroop ik nu letterlijk in Zijn armen. Als een klein kind. Gek hè.
Ik was er met Hem over aan het praten. En ik dacht aan Zijn liefde voor mij, die zo groot is, dat Hij zelfs, als Papa, Zijn eigen Zoon voor me over had. Daar krijg je toch tranen van in je ogen...

Er bestaat zo'n mooie quote:

Als vooruit kijken je bang maakt
en terugkijken pijn doet,
kijk dan omhoog.
God zal je helpen.

Ook daar moest ik aan denken afgelopen week. Waar ligt mijn focus op? Liever bleef ik in m'n veilige bubbel in m'n veilige ziekenhuis bij m'n veilige arts. Maar ja. Dat kan niet, hè. En het is ook fijn om weer door te mogen. Dus wil ik m'n ogen op Hem richten. Turn your eyes upon Jesus. En zo de Wedloop lopen, ziende op de Leidsman en Voleinder van het geloof. En ja, ik kijk nog regelmatig over m'n schouder. En sta even stil. Maar dan weer door. Want Hij loopt naast me. En voor me. En achter me. En om me heen. Abba, mijn Vader. De veiligste Papa die er is.






Reacties

Populaire posts van deze blog

Blog 4 - Uw goedheid is altijd bij mij

En toen werd het 3 november, de dag van de operatie. Vanuit onze gemeente zou er tijdens mijn operatie een gebedsketting zijn, waardoor er dus de hele tijd voor me gebeden zou worden. Wauw. Dat vond ik zo ontzettend fijn en zo'n veilig idee! Ik had niet best geslapen, maar goed, dat was ook niet zo erg. De dag is bijzonder verlopen. Ik kan niet anders zeggen, dan dat het echt een dag met een gouden randje was. Bizar he? Ik had ook steeds een Opwekkingslied in mijn hoofd: de goedheid van God.  Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij...  We moesten al vroeg in het ziekenhuis zijn en werden door een vrijwilliger van de Johanniterorde (stond op haar badge) naar de afdeling gebracht, waar ik zou verblijven. Ik bleek een heel gezellige buurvrouw te hebben, die me wegwijs heeft gemaakt in het 'ziekenhuisleven'. We hebben heerlijk gekletst met elkaar. Dat alleen al was echt een zegen.  Al snel bleek dat de operatie later zou zijn, dan gepland. Direct werd geregeld ...

Blog 51: Kerkmuren

De 'gerehervormdepinksterbaptoliekenkerk' zei hij en hij keek me lachend aan.  'De wát?' We hadden zojuist een heel mooi gesprekje gehad over hoe zijn geloof zo lauw en gewoontjes was geworden. En dat als hij ging bidden hij bad om gemak en alles om het leven maar zo aangenaam mogelijk te maken.  En toen werd hij ziek. En was hij zó aan het denken gezet.  Het was weer bijzonder. Over hoe groot God is. Maar ook dat Hij graag op nummer 1 wil staan. Hij als onze maker, als onze Schepper en hoe oncomfortabel dat kan zijn. Want wij doen liever onze eigen zin. Over de zooi in de wereld. De ellende. Gods genade door het offer van Jezus. Hij had alles voor ons over. De eindtijd en het boek Openbaringen. Waar hij in had gelezen en op zoek was gegaan naar antwoorden. Toen vroeg hij naar welke kerk ik ging. En ik vroeg naar de zijne. Z'n antwoord was prachtig en alleszeggend: de gerehervormdepinksterbaptoliekenkerk.  'Zal ik het voor je opschrijven?' vroeg zijn vrouw ...

Blog 52: lipofilling ronde 1

Eindelijk was daar mijn eerste lipofilling-operatie. Onderdeel van het reconstructietraject (AFT/BREAST trial) waar ik een poosje zoet mee ga zijn. Het is ongeveer 9 maanden na de eerste ontmoeting met de plastisch chirurg in Rijnstate. De wachttijd was lang, maar bewust. Ik had geen zin in gedoe tijdens de zomer dus we kozen expres voor september.  Het kostte me heel wat hobbels, tranen en gesprekjes, voordat ik me aan dit nieuwe gebeuren over kon geven.  Alles anders, nieuw, geen vertrouwd Ede en zeeën van tijd om je druk te maken. Niet mijn ding, zeg maar. Maar eindelijk, na een goed gesprek met een verpleegkundig specialist en een aantal babbels bij m'n eigen chirurg in Ede (waar zou ik zijn zonder die man), vele knipoogjes van Boven en de wetenschap, dat ik elk moment kon stoppen, omdat ik zelf bepaal of en hoe lang ik door zal gaan, ging de knop om. Terugkijkend kan ik niet anders zeggen, dan dat het goed was. Ik had weer mooie gesprekjes op de holding en op de OK werd i...