Doorgaan naar hoofdcontent

Blog 45 - Lucht

Op een van de laatste avonden in ons vakantiehuis in Friesland zagen we iets prachtigs. Hoewel de afgelopen herfst me met regelmaat versteld heeft doen staan met al zijn schitterende luchten, was er geen een zo mooi als die op deze foto.
Een terugblik op de mooiste lucht die ik ooit heb gezien...

Elke avond checkt Jan Paul vanuit 't keukenraam de zonsondergang vanuit ons vakantiehuisje. Elke avond is hij prachtig, maar vanavond sloeg echt alles.
We liepen naar het leegstaande huisje tegenover die van ons, met uitzicht op het meer, om foto's te maken vanuit de achtertuin. Ik gleed nog bijna uit op de spekgladde, natte steiger. 😅. 

Feit is, dat deze luchten er niet geweest waren tijdens een zonnige, strakblauwe, wolkenloze zomer. Dan hadden we niet kunnen genieten van deze adembenemende uitzichten...
En misschien is dat, wat me aan het denken zette. Want het leven bestaat ook niet uit enkel strakblauwe, stralende zomers. Nooit. Hoe graag we dat ook willen. Hoe vurig we dat ook wensen. Er zijn gewoon heel veel donkere wolken en stortbuien. Eindeloze natte zomers, waar geen einde aan lijkt te komen.

Maar als je na zo'n natte dag dit uitzicht krijgt, als God zo'n cadeautje geeft, dan besef ik me hoe klein ik ben en hoe groot Hij is.
Dat ik het niet zelf kan en niet zelf wil. God is in control. Altijd. Welk weer het ook is.
En vaak ontdek je dat pas, als het weer juist tegenzit...



Reacties

Een reactie posten

Bedankt voor je reactie!

Populaire posts van deze blog

Blog 4 - Uw goedheid is altijd bij mij

En toen werd het 3 november, de dag van de operatie. Vanuit onze gemeente zou er tijdens mijn operatie een gebedsketting zijn, waardoor er dus de hele tijd voor me gebeden zou worden. Wauw. Dat vond ik zo ontzettend fijn en zo'n veilig idee! Ik had niet best geslapen, maar goed, dat was ook niet zo erg. De dag is bijzonder verlopen. Ik kan niet anders zeggen, dan dat het echt een dag met een gouden randje was. Bizar he? Ik had ook steeds een Opwekkingslied in mijn hoofd: de goedheid van God.  Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij...  We moesten al vroeg in het ziekenhuis zijn en werden door een vrijwilliger van de Johanniterorde (stond op haar badge) naar de afdeling gebracht, waar ik zou verblijven. Ik bleek een heel gezellige buurvrouw te hebben, die me wegwijs heeft gemaakt in het 'ziekenhuisleven'. We hebben heerlijk gekletst met elkaar. Dat alleen al was echt een zegen.  Al snel bleek dat de operatie later zou zijn, dan gepland. Direct werd geregeld ...

Blog 51: Kerkmuren

De 'gerehervormdepinksterbaptoliekenkerk' zei hij en hij keek me lachend aan.  'De wát?' We hadden zojuist een heel mooi gesprekje gehad over hoe zijn geloof zo lauw en gewoontjes was geworden. En dat als hij ging bidden hij bad om gemak en alles om het leven maar zo aangenaam mogelijk te maken.  En toen werd hij ziek. En was hij zó aan het denken gezet.  Het was weer bijzonder. Over hoe groot God is. Maar ook dat Hij graag op nummer 1 wil staan. Hij als onze maker, als onze Schepper en hoe oncomfortabel dat kan zijn. Want wij doen liever onze eigen zin. Over de zooi in de wereld. De ellende. Gods genade door het offer van Jezus. Hij had alles voor ons over. De eindtijd en het boek Openbaringen. Waar hij in had gelezen en op zoek was gegaan naar antwoorden. Toen vroeg hij naar welke kerk ik ging. En ik vroeg naar de zijne. Z'n antwoord was prachtig en alleszeggend: de gerehervormdepinksterbaptoliekenkerk.  'Zal ik het voor je opschrijven?' vroeg zijn vrouw ...

Blog 52: lipofilling ronde 1

Eindelijk was daar mijn eerste lipofilling-operatie. Onderdeel van het reconstructietraject (AFT/BREAST trial) waar ik een poosje zoet mee ga zijn. Het is ongeveer 9 maanden na de eerste ontmoeting met de plastisch chirurg in Rijnstate. De wachttijd was lang, maar bewust. Ik had geen zin in gedoe tijdens de zomer dus we kozen expres voor september.  Het kostte me heel wat hobbels, tranen en gesprekjes, voordat ik me aan dit nieuwe gebeuren over kon geven.  Alles anders, nieuw, geen vertrouwd Ede en zeeën van tijd om je druk te maken. Niet mijn ding, zeg maar. Maar eindelijk, na een goed gesprek met een verpleegkundig specialist en een aantal babbels bij m'n eigen chirurg in Ede (waar zou ik zijn zonder die man), vele knipoogjes van Boven en de wetenschap, dat ik elk moment kon stoppen, omdat ik zelf bepaal of en hoe lang ik door zal gaan, ging de knop om. Terugkijkend kan ik niet anders zeggen, dan dat het goed was. Ik had weer mooie gesprekjes op de holding en op de OK werd i...