Doorgaan naar hoofdcontent

Blog 52: lipofilling ronde 1

Eindelijk was daar mijn eerste lipofilling-operatie. Onderdeel van het reconstructietraject (AFT/BREAST trial) waar ik een poosje zoet mee ga zijn.
Het is ongeveer 9 maanden na de eerste ontmoeting met de plastisch chirurg in Rijnstate.
De wachttijd was lang, maar bewust. Ik had geen zin in gedoe tijdens de zomer dus we kozen expres voor september. 
Het kostte me heel wat hobbels, tranen en gesprekjes, voordat ik me aan dit nieuwe gebeuren over kon geven. Alles anders, nieuw, geen vertrouwd Ede en zeeën van tijd om je druk te maken. Niet mijn ding, zeg maar.
Maar eindelijk, na een goed gesprek met een verpleegkundig specialist en een aantal babbels bij m'n eigen chirurg in Ede (waar zou ik zijn zonder die man), vele knipoogjes van Boven en de wetenschap, dat ik elk moment kon stoppen, omdat ik zelf bepaal of en hoe lang ik door zal gaan, ging de knop om. Terugkijkend kan ik niet anders zeggen, dan dat het goed was.
Ik had weer mooie gesprekjes op de holding en op de OK werd ik compleet verrast.

'Kies maar een muziekje' zei een van de OK-medewerkers. Ik was stomverbaasd.
'Muziekje? Dat moet de chirurg doen. Zij moet toch goed kunnen snijden op een fijn muziekje? 'Nee, dit is om in slaap te vallen voor de narcose. Wat wil je horen?' Nou zeg. Ik vond dat echt heel speciaal. Dus ik koos een genre. Worship. Glazig keken ze me aan, maar Google hielp. En zo viel ik in slaap met woorden als 'surrender' en 'trust' en was zo onder zeil. Bijzonder toch? En ze waren zo lief allemaal. Zo lief. Ook de chirurg trouwens 😁.

Het was wat pittiger dan verwacht en na de narcose kwamen de tranen. Later op m'n kamer viel ik bijna, liggend in m'n bed notabene, flauw door m'n lage bloeddruk, dus 't werd wat later voor ik naar huis ging. Maar het herstel verliep vlot en na 10 dagen stond ik weer voor de klas!
Los van de 6 weken niet sporten, een eigenwijs fisteltje, wijde kleding dragen, voorzichtig knuffelen, op de bank slapen en de dubbele 'borstkolf' (die ik gekscherend 'popcornschaaltjes' noemde) die ik ruim 2 weken voor en 2 weken na de operatie moest dragen, kijk ik er met een goed gevoel op terug. 
Het was niet makkelijk, vooral mentaal niet, maar ronde 2 staat alweer voor de deur begin januari. 
Je moet er wat voor over hebben en een makkelijke manier om weer borsten te krijgen.... die is er helaas niet ...



Reacties

Populaire posts van deze blog

Blog 4 - Uw goedheid is altijd bij mij

En toen werd het 3 november, de dag van de operatie. Vanuit onze gemeente zou er tijdens mijn operatie een gebedsketting zijn, waardoor er dus de hele tijd voor me gebeden zou worden. Wauw. Dat vond ik zo ontzettend fijn en zo'n veilig idee! Ik had niet best geslapen, maar goed, dat was ook niet zo erg. De dag is bijzonder verlopen. Ik kan niet anders zeggen, dan dat het echt een dag met een gouden randje was. Bizar he? Ik had ook steeds een Opwekkingslied in mijn hoofd: de goedheid van God.  Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij...  We moesten al vroeg in het ziekenhuis zijn en werden door een vrijwilliger van de Johanniterorde (stond op haar badge) naar de afdeling gebracht, waar ik zou verblijven. Ik bleek een heel gezellige buurvrouw te hebben, die me wegwijs heeft gemaakt in het 'ziekenhuisleven'. We hebben heerlijk gekletst met elkaar. Dat alleen al was echt een zegen.  Al snel bleek dat de operatie later zou zijn, dan gepland. Direct werd geregeld ...

Blog 51: Kerkmuren

De 'gerehervormdepinksterbaptoliekenkerk' zei hij en hij keek me lachend aan.  'De wát?' We hadden zojuist een heel mooi gesprekje gehad over hoe zijn geloof zo lauw en gewoontjes was geworden. En dat als hij ging bidden hij bad om gemak en alles om het leven maar zo aangenaam mogelijk te maken.  En toen werd hij ziek. En was hij zó aan het denken gezet.  Het was weer bijzonder. Over hoe groot God is. Maar ook dat Hij graag op nummer 1 wil staan. Hij als onze maker, als onze Schepper en hoe oncomfortabel dat kan zijn. Want wij doen liever onze eigen zin. Over de zooi in de wereld. De ellende. Gods genade door het offer van Jezus. Hij had alles voor ons over. De eindtijd en het boek Openbaringen. Waar hij in had gelezen en op zoek was gegaan naar antwoorden. Toen vroeg hij naar welke kerk ik ging. En ik vroeg naar de zijne. Z'n antwoord was prachtig en alleszeggend: de gerehervormdepinksterbaptoliekenkerk.  'Zal ik het voor je opschrijven?' vroeg zijn vrouw ...