Doorgaan naar hoofdcontent

Blog 52: lipofilling ronde 1

Eindelijk was daar mijn eerste lipofilling-operatie. Onderdeel van het reconstructietraject (AFT/BREAST trial) waar ik een poosje zoet mee ga zijn.
Het is ongeveer 9 maanden na de eerste ontmoeting met de plastisch chirurg in Rijnstate.
De wachttijd was lang, maar bewust. Ik had geen zin in gedoe tijdens de zomer dus we kozen expres voor september. 
Het kostte me heel wat hobbels, tranen en gesprekjes, voordat ik me aan dit nieuwe gebeuren over kon geven. Alles anders, nieuw, geen vertrouwd Ede en zeeën van tijd om je druk te maken. Niet mijn ding, zeg maar.
Maar eindelijk, na een goed gesprek met een verpleegkundig specialist en een aantal babbels bij m'n eigen chirurg in Ede (waar zou ik zijn zonder die man), vele knipoogjes van Boven en de wetenschap, dat ik elk moment kon stoppen, omdat ik zelf bepaal of en hoe lang ik door zal gaan, ging de knop om. Terugkijkend kan ik niet anders zeggen, dan dat het goed was.
Ik had weer mooie gesprekjes op de holding en op de OK werd ik compleet verrast.

'Kies maar een muziekje' zei een van de OK-medewerkers. Ik was stomverbaasd.
'Muziekje? Dat moet de chirurg doen. Zij moet toch goed kunnen snijden op een fijn muziekje? 'Nee, dit is om in slaap te vallen voor de narcose. Wat wil je horen?' Nou zeg. Ik vond dat echt heel speciaal. Dus ik koos een genre. Worship. Glazig keken ze me aan, maar Google hielp. En zo viel ik in slaap met woorden als 'surrender' en 'trust' en was zo onder zeil. Bijzonder toch? En ze waren zo lief allemaal. Zo lief. Ook de chirurg trouwens 😁.

Het was wat pittiger dan verwacht en na de narcose kwamen de tranen. Later op m'n kamer viel ik bijna, liggend in m'n bed notabene, flauw door m'n lage bloeddruk, dus 't werd wat later voor ik naar huis ging. Maar het herstel verliep vlot en na 10 dagen stond ik weer voor de klas!
Los van de 6 weken niet sporten, een eigenwijs fisteltje, wijde kleding dragen, voorzichtig knuffelen, op de bank slapen en de dubbele 'borstkolf' (die ik gekscherend 'popcornschaaltjes' noemde) die ik ruim 2 weken voor en 2 weken na de operatie moest dragen, kijk ik er met een goed gevoel op terug. 
Het was niet makkelijk, vooral mentaal niet, maar ronde 2 staat alweer voor de deur begin januari. 
Je moet er wat voor over hebben en een makkelijke manier om weer borsten te krijgen.... die is er helaas niet ...



Reacties

Populaire posts van deze blog

Blog 4 - Uw goedheid is altijd bij mij

En toen werd het 3 november, de dag van de operatie. Vanuit onze gemeente zou er tijdens mijn operatie een gebedsketting zijn, waardoor er dus de hele tijd voor me gebeden zou worden. Wauw. Dat vond ik zo ontzettend fijn en zo'n veilig idee! Ik had niet best geslapen, maar goed, dat was ook niet zo erg. De dag is bijzonder verlopen. Ik kan niet anders zeggen, dan dat het echt een dag met een gouden randje was. Bizar he? Ik had ook steeds een Opwekkingslied in mijn hoofd: de goedheid van God.  Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij...  We moesten al vroeg in het ziekenhuis zijn en werden door een vrijwilliger van de Johanniterorde (stond op haar badge) naar de afdeling gebracht, waar ik zou verblijven. Ik bleek een heel gezellige buurvrouw te hebben, die me wegwijs heeft gemaakt in het 'ziekenhuisleven'. We hebben heerlijk gekletst met elkaar. Dat alleen al was echt een zegen.  Al snel bleek dat de operatie later zou zijn, dan gepland. Direct werd geregeld ...

Blog 56: lipofilling ronde 3

O ef, zo romantisch... Maar liefst twee verhalen over getrouwde OK-medewerkers vorige week woensdag. Zit er toch een kern van waarheid in die ziekenhuisseries? Ja, ik heb wel vaker grappige gesprekjes op de operatiekamer. Waarschijnlijk de stress die eruit moet. Dat overvalt me elke keer weer als het zover is.  Maar ik smulde ervan. Misschien ging ik daarom zonder tranen onder narcose. Ook ik ben namelijk dol op ziekenhuisseries.  Het ging allemaal nogal snel dit keer. Ik werd twee weken van tevoren gebeld of ik kon op 21 mei, maar dan in Rijk van Nijmegen: een extern OK-complex, maar wel gewoon met 'mijn eigen' chirurg. Nou, daar zeg je natuurlijk geen 'nee' tegen. In elk geval zit ronde drie van m'n reconstructietraject er weer op. Gelukkig. Nooit m'n beste dagen, weet ik inmiddels.  Hoewel ik bofte met de locatie, middenin het bos.  Het gebouw bleek een oude, omgebouwde villa en de omgeving was al helemaal prachtig. Rustig, groen en afgelegen.  Vanuit de hold...

Blog 55: Life goes on

Het wordt wel juni waarschijnlijk voor lipofilling ronde 3. Juni. Geen april dus. Dat duurt nog heel lang. Garanties dat ik kan zwemmen in de zomervakantie heb ik dus ook niet. De ontsteking van een paar weken geleden is weg met dank aan de antibiotica en de chirurg was tevreden vanmorgen, maar ze wil het rust geven. 'Ik kan het maar 1 keer goed doen', zei ze. En ik vind het eigenlijk niet zo erg, geloof ik. Even een poosje rust. Hoop ik. Life goes on. Maandagmiddag kreeg ik m'n diploma van de incompany-opleiding van m'n werk. Echt een feestje. Trots. Vrijdag trouwt m'n schoonzusje en zijn we ceremoniemeesters. Nog een feestje. Dinsdag heb ik m'n halfjaarlijkse controle. Even bijpraten met m'n grote vriend. Ook een feestje. Ja echt. Dus eigenlijk wil ik gewoon dankbaar zijn. Vanmorgen toen ik naar de auto liep, zag ik een regenboog. En het raakte me. Want dat was heel lang geleden. In m'n hoofd, maar ook in de lucht. Hoop. Trouw. Rust. Het is maar op 1...