Doorgaan naar hoofdcontent

Blog 3 - Ziekenzalving

Als er iets in je groeit, wat er niet hoort, wil je maar één ding:
weg ermee en wel zo snel mogelijk. Helaas bleek dat iets ingewikkelder dan ik hoopte. Toch, na MRI en echo's die te weinig duidelijkheid gaven over de exacte grootte van de tumor, kreeg ik te horen dat ik eerst geopereerd zou worden. Op basis van de uitslag daarna, zou besloten worden of chemotherapie nog nodig zou zijn. Pffffff, ik was God zo ontzettend dankbaar dat het in deze volgorde ging!

Na al die bezoekjes aan het ziekenhuis voelde Oncologie allang niet meer als 'eng'. Gek he. 
Inmiddels hebben we steeds te maken met dezelfde arts (oncologisch chirurg) die echt wel heel erg aardig blijkt te zijn. En met dezelfde Mammacare-verpleegkundigen die echt wel heel erg lief zijn ❤. 

Op woensdag 3 november zal ik geopereerd worden. Heel spannend vind ik dat. Het wordt een rigoureuze operatie. Alles weg aan beide kanten, zodat de kans dat de kanker terugkomt kleiner is. Als de tumor groter is dan een centimeter, krijg ik na de operatie alsnog chemotherapie. Helaas heb ik een agressievere vorm, Triple negatief. Dat komt niet zoveel voor bij 'jonge' mensen. Daarom moest er ook een erfelijkheidsonderzoek gedaan worden via een bloedtest. We wachten nog op de uitslag. Als ik gendrager ben, moeten ook mijn eierstokken eruit. Heftig, maar ik denk er nog niet over na. We hebben al gehoord, dat de kans klein is, dat we de uitslag nog voor de operatie krijgen. Dus voorlopig parkeer ik dat even. Parkeren... ook daar was ik altijd heel slecht in. En nu kan ik het wel. God is goed.

Jakobus 5
In de auto luisteren we altijd naar UCB2. Dat is een Engelse, christelijke radiozender. Ook thuis staat hij weleens aan. Terwijl ik in huis bezig was, kwam er een overdenking langs uit Jakobus 5. Het ging over ziekenzalving. Toen ging er belletje rinkelen. Natuurlijk... dat staat ook in de Bijbel! Ik vond het wel een beetje spannend. Ik had er helemaal geen ervaring mee enzo. Nadat ik ervoor gebeden had en we het op onze Bijbelkring besproken hadden, besloot ik een van onze oudsten te bellen. Binnen drie kwartier was het rond. Op zondag voor de operatie zouden ze bij ons thuis komen. Hoe fijn!

Ik heb het als een bijzonder en bemoedigend moment ervaren. God was er. Ziekenzalving is niet zozeer alleen gericht op genezing, maar ook op vervulling van de Heilige Geest en vergeving. Wat een voorrecht dat dit kon en dat God dit aanreikt in de Bijbel. En hoe dankbaar was ik, dat we zo'n fijne gemeente hebben die voor ons bidt en zo meeleeft.

De dag erna werd ik ineens opgebeld. De uitslag van het erfelijkheidsonderzoek was toch al wél binnen en ik was geen gendrager! Dat betekende dus ook geen consequenties voor familieleden... Halleluja! Je wilt niet weten hoe opgelucht we waren. En hoe ontzettend dankbaar... 

Copyrights: Dailyverses.net Jakobus 5: 14-15

Reacties

Populaire posts van deze blog

Blog 4 - Uw goedheid is altijd bij mij

En toen werd het 3 november, de dag van de operatie. Vanuit onze gemeente zou er tijdens mijn operatie een gebedsketting zijn, waardoor er dus de hele tijd voor me gebeden zou worden. Wauw. Dat vond ik zo ontzettend fijn en zo'n veilig idee! Ik had niet best geslapen, maar goed, dat was ook niet zo erg. De dag is bijzonder verlopen. Ik kan niet anders zeggen, dan dat het echt een dag met een gouden randje was. Bizar he? Ik had ook steeds een Opwekkingslied in mijn hoofd: de goedheid van God.  Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij...  We moesten al vroeg in het ziekenhuis zijn en werden door een vrijwilliger van de Johanniterorde (stond op haar badge) naar de afdeling gebracht, waar ik zou verblijven. Ik bleek een heel gezellige buurvrouw te hebben, die me wegwijs heeft gemaakt in het 'ziekenhuisleven'. We hebben heerlijk gekletst met elkaar. Dat alleen al was echt een zegen.  Al snel bleek dat de operatie later zou zijn, dan gepland. Direct werd geregeld ...

Blog 56: lipofilling ronde 3

O ef, zo romantisch... Maar liefst twee verhalen over getrouwde OK-medewerkers vorige week woensdag. Zit er toch een kern van waarheid in die ziekenhuisseries? Ja, ik heb wel vaker grappige gesprekjes op de operatiekamer. Waarschijnlijk de stress die eruit moet. Dat overvalt me elke keer weer als het zover is.  Maar ik smulde ervan. Misschien ging ik daarom zonder tranen onder narcose. Ook ik ben namelijk dol op ziekenhuisseries.  Het ging allemaal nogal snel dit keer. Ik werd twee weken van tevoren gebeld of ik kon op 21 mei, maar dan in Rijk van Nijmegen: een extern OK-complex, maar wel gewoon met 'mijn eigen' chirurg. Nou, daar zeg je natuurlijk geen 'nee' tegen. In elk geval zit ronde drie van m'n reconstructietraject er weer op. Gelukkig. Nooit m'n beste dagen, weet ik inmiddels.  Hoewel ik bofte met de locatie, middenin het bos.  Het gebouw bleek een oude, omgebouwde villa en de omgeving was al helemaal prachtig. Rustig, groen en afgelegen.  Vanuit de hold...

Blog 55: Life goes on

Het wordt wel juni waarschijnlijk voor lipofilling ronde 3. Juni. Geen april dus. Dat duurt nog heel lang. Garanties dat ik kan zwemmen in de zomervakantie heb ik dus ook niet. De ontsteking van een paar weken geleden is weg met dank aan de antibiotica en de chirurg was tevreden vanmorgen, maar ze wil het rust geven. 'Ik kan het maar 1 keer goed doen', zei ze. En ik vind het eigenlijk niet zo erg, geloof ik. Even een poosje rust. Hoop ik. Life goes on. Maandagmiddag kreeg ik m'n diploma van de incompany-opleiding van m'n werk. Echt een feestje. Trots. Vrijdag trouwt m'n schoonzusje en zijn we ceremoniemeesters. Nog een feestje. Dinsdag heb ik m'n halfjaarlijkse controle. Even bijpraten met m'n grote vriend. Ook een feestje. Ja echt. Dus eigenlijk wil ik gewoon dankbaar zijn. Vanmorgen toen ik naar de auto liep, zag ik een regenboog. En het raakte me. Want dat was heel lang geleden. In m'n hoofd, maar ook in de lucht. Hoop. Trouw. Rust. Het is maar op 1...