Blog 26 - Anders

Anders. Altijd net ff anders dan anderen. Ken je dat gevoel? Niet 'doorsnee'. Niet 'normaal'. Soms voelt dat niet fijn. Want als je je zo voelt, heb je jezelf dus vergeleken met anderen...

Triple negatief als je 37 bent, eerst een operatie, alles weg, geen reconstructie, geen hekel hebben aan het ziekenhuis, blijven hardlopen en 7 weken na de laatste chemo starten met vrijwilligerswerk in het ziekenhuis. Koekkoek. Een beetje raar. Anders. Niet doorsnee. Zucht. Doorsnee of gemiddeld.... Bestaat dat überhaupt? 

Wat ik de afgelopen maanden heb geleerd, is dat iedereen anders is. Zo hey, wat een ontdekking. Maar ik bedoel echt anders. Uniek. En dat wist ik altijd al wel. Natuurlijk. Maar het is gezakt van mijn hoofd naar mijn hart. Ik kan er nu beter mee omgaan. En het beter accepteren. Want iedereen is anders. Iedereen leeft, voelt, doet en is op een andere manier. En dat is prima. 'Wees maar gewoon jezelf. Er zijn al zoveel anderen.' Mooie quote van Loesje.

Al zou ik soms wat meer als die of die willen zijn. Of ook een beetje van die. Maar wat zullen ze wel niet denken als... Stop.

Mensen denken vaak te weten wat goed voor je is. Adviezen te over (ik kan er zelf ook wat van). Maar wat goed is voor die persoon of wat die persoon zelf zou doen, is niet per definitie ook goed of passend voor mij. Iedereen is anders. 

Er is geen protocol. Jij bent jij, ik ben ik. En ik geloof dat God me uniek heeft gemaakt. En daar had Hij een reden voor, om me zo te maken, denk ik. En daar moet, nee, daar mag ik het mee doen. Hij houdt van me. En als een ander dan soms z'n wenkbrauwen optrekt (lucky you, jij hebt ze nog), so be it.

Waarom ik dit kwijt wil? Omdat het, denk ik, zou helpen als we elkaar en onszelf wat meer zouden accepteren. En dan hoef je 't echt niet altijd met elkaar eens te zijn. Maar accepteer. Respecteer. Ook al zijn we werk in uitvoering. Ga het gesprek maar aan. Vraag. Luister. En oordeel niet (zei ze ook tegen zichzelf...), maar zie de ander. Gewoon zoals hij of zij is.