Blog 32 - 1 jaar verder...

Een jaar en een dag na de diagnose...
Heeft het zin om bij al die mijlpalen stil te staan? Niet echt iets om te vieren toch... Maar ik doe het wel. En vieren deden we na het gesprek van maandag. Na de goede uitslag. Koffie in ons favo tentje in Ede, lunch in Barneveld en de dag erna naar de pizzeria met de kids. De grijns die zich op mijn gezicht verschanste vanaf de eerste 20 seconden dat 'onze grote vriend', zoals Jan Paul hem noemt, het goede nieuws vertelde, bleef de hele dag hangen. En de dag erna ook. Maar toch was ik van slag. Speelde het gesprek zich honderd keer af in mijn hoofd. Alles. Was ik weer een beetje overwhelmed. 'Het heeft tijd nodig, het is nog zo vers' hoorde ik maandag. 'Vers'. Terwijl we al een half jaar verder zijn. 

'Nou, dat heb je toch hartstikke netjes gedaan?', zei ik, zoekend naar bevestiging van degene die alle ellende heeft weggesneden. Want ik voel me goed. Ook zonder borsten. En mooi. Met kort haar. En trots. Maar ook wiebelig. En altijd weer op zoek naar die geborgenheid. Dat blijft zo'n strijd, vraag me niet waarom. Veiligheid. Rust. En 100% safe. Bij wie ik het ook denk te kunnen halen, het blijkt een utopie. Steeds weer. En terwijl ik vanmorgen ineens vol schoot, kroop ik achter de piano. Langzaam kwam de rust terug. Van Hem. Die echte rust kan geven.
Zijn goedheid is altijd bij mij. Ook als ik afdwaal. Of wankel. Of struikel voor de zoveelste keer.
Genade...

In my wrestling and in my doubts
In my failures You won't walk out
Your great love will lead me through
You are the peace in my troubled sea, oh oh
You are the peace in my troubled sea

In the silence, You won't let go
In the questions, Your truth will hold
Your great love will lead me through
You are the peace in my troubled sea, oh oh
You are the peace in my troubled sea

My Lighthouse, my lighthouse
Shining in the darkness, I will follow You
My Lighthouse, my lighthouse (oh oh)
I will trust the promise,
You will carry me safe to shore

(Uit: My lighthouse, Rend Collective)