Mamma Share

De wereld is van slag. Corona lijkt ineens verdwenen. Nu vraagt de oorlog tussen Oekraïne en Rusland onze aandacht. Onze hoofden worden gedomineerd door alles wat er gebeurt. Ik houd het soms bewust een beetje op afstand. Omdat ik genoeg aan mezelf heb. Voelt een beetje egoïstisch, maar toch... Ik was vorige week dinsdagochtend, toen ik deze blog schreef, ook van slag. Het voelt als iets onbenullig, nu ik eraan terugdenk. Maar ook persoonlijke strijd, in je hoofd of je lijf of je gezin, gaat onverminderd door. Wat een chaos. Ik zou gezellig met mijn vader naar de Dagbehandeling gaan voor de vijfde chemo. Word ik gebeld door het ziekenhuis. ‘Er is niks aan de hand, hoor’ stelde de oude-rot-in-het-vak-oncologieverpleegkundige mij direct gerust. Je blijft schrikken bij dat telefoonnummer. Altijd. Dat weet ze wel na al die jaren. Ik moest naar de Verpleegafdeling. Er waren zieken en dus te weinig personeel. Daarom werd een paar patiënten, waaronder ik, verzocht naar B2 te gaan voor de che...

Achtbanen. Ik vind ze vreselijk. Het gaat me allemaal veel te snel en te heftig. M’n hoofd, mijn buik, alles protesteert als ik in zo’n ding zit. En dan hebben we het over de letterlijke achtbanen. Maar d e figuurlijke zijn ook niet echt m’n favoriet, heb ik ontdekt. Vooral als echt alles op z’n kop gaat. Ik ben er niet voor gemaakt.  Maar zo voelt het soms. Dit. M’n hele leven, lijf, gezin. Als een rollercoaster. Alles wat normaal was, is nu bijzonder: gezondheid, me goed voelen, mijn lijf, werk, hardlopen, de kinderen die goed in hun vel zitten. Alles is bijzonder geworden en niet meer vanzelfsprekend. En dat is nog niet alles. Alles wat veilig voelde, is nu onveilig: wederom mijn lijf, de toekomst, het gewone leven, mijn gezondheid en uiterlijk. Wat komt er nog? Wat gaat er nog veranderen?  En alles wat onveilig voelde, voelt nu veilig: het ziekenhuis, chemo’s, artsen, Oncologie, behandelingen, verpleegkundigen. De wereld op z’n kop. Wat kan er in vier maanden tijd veel ...

Je hoeft niet bang te zijn al gaat de storm tekeer Leg maar gewoon je hand in die van onze Heer Je hoeft niet bang te zijn al gaan de lichten uit God is er en Hij blijft als jij je ogen sluit Je hoeft niet bang te zijn als oorlog komt of pijn De Heer zal als een muur rondom je leven zijn  In kinderliedjes kan zoveel kracht of troost zitten. Deze zong ik vroeger een keer, toen ik als kind met m'n familie op vakantie was in Oostenrijk. We lagen in een tent en het onweerde. Tussen de bergen klonk de donder extra hard en bleef het ook langer hangen. Vreselijk. Ik vond het zo verschrikkelijk eng. Toen zong ik dit liedje. Nu, jaren later, zing ik het liedje weleens voor mijn eigen kinderen als ze bang zijn. De tekst is zo simpel, maar zo troostend en krachtig, vol met beloftes over God. Angst is iets wat we allemaal kennen. Bewust of onbewust kan het je leven gaan beheersen. Bijvoorbeeld in de afgelopen twee jaren met corona. Maar er is zoveel meer waar je bang voor kunt zijn. Afgelopen ...

Leven met de dag. Ineens lukte dat in die eerste periode tot en met de operatie. Uitslagen, behandelingen, scenario’s… Ik kon het ‘gewoon’ parkeren. En er niet aan denken. Leven met de dag. Als ik eraan terugdenk, word ik er weer stil van. Wat heeft God toen toch met mij gedaan? Het was alsof Hij een knopje indrukte en me ‘uit’ zette. Bizar.  Ik zat net even met familie aan de telefoon en toen hadden we het daarover. ‘Leven met de dag’.  Jezus zelf zegt er van alles over in Mattheüs 6. Ik heb me altijd nogal gefocust op vers 34:  En heb geen zorgen voor de dag van morgen, want elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad… (Mattheüs 6 vers 34). Als je dat vers zo los leest, is het een hele opgave. Maak je niet druk! Dat heeft geen zin! Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad! Eigenlijk gewoon een onmogelijke opgave, wat mij betreft. Maar teksten staan nooit op zichzelf. Dus dit was een goed moment om eens het hele Bijbelgedeelte te lezen. 'Bezorgdheid' kopte de Herziene ...