Blog 14 - Je hoeft niet bang te zijn

Je hoeft niet bang te zijn al gaat de storm tekeer Leg maar gewoon je hand in die van onze Heer

Je hoeft niet bang te zijn

al gaan de lichten uit

God is er en Hij blijft

als jij je ogen sluit

Je hoeft niet bang te zijn

als oorlog komt of pijn

De Heer zal als een muur

rondom je leven zijn 

In kinderliedjes kan zoveel kracht of troost zitten. Deze zong ik vroeger een keer, toen ik als kind met m'n familie op vakantie was in Oostenrijk. We lagen in een tent en het onweerde. Tussen de bergen klonk de donder extra hard en bleef het ook langer hangen. Vreselijk. Ik vond het zo verschrikkelijk eng. Toen zong ik dit liedje.

Nu, jaren later, zing ik het liedje weleens voor mijn eigen kinderen als ze bang zijn.
De tekst is zo simpel, maar zo troostend en krachtig, vol met beloftes over God.

Angst is iets wat we allemaal kennen. Bewust of onbewust kan het je leven gaan beheersen. Bijvoorbeeld in de afgelopen twee jaren met corona. Maar er is zoveel meer waar je bang voor kunt zijn.

Afgelopen week was ik ook bang. Weer te ver vooruit aan het kijken. Bang voor de toekomst. Jaja, ik herlees m'n eigen teksten en dagboek ook regelmatig, hoor. Dat heb ik wel nodig. Om terug te lezen wat God me leerde of hoe ik toen en toen Gods hand zag. Terugkijken helpt me echt in dat opzicht. Vooral op de momenten dat ik het even niet merk of voel...

Ik opende mijn mail en las het stukje van 'Ik wonder jou' van Wilma van Veen, wat elke dag in mijn mailbox komt. Het begon precies met het citeren van een appje. 'Ik heb uitzaaiingen'. Mijn angst werd genoemd, net in dat mailtje. En er kwamen twee kaartjes binnen. Met echt heel mooie teksten erop. Zo bijzonder... Soms komt iets precies op het goede moment.

Kom tot Mij

Maar wat doe ik nou met mijn angst? Ik heb heel wat angsten in mijn leven gehad. Angst om te falen, angst voor veroordeling van anderen, angst voor de toekomst, angst om alleen te blijven, angst om ziek te worden, angst dat we geen kinderen konden krijgen en ga zo maar door. Angst geeft me buikpijn, maakt me down, maakt me onrustig en laat me zoeken naar houvast. Ik heb het niet onder controle… Dat is heel eng en kwetsbaar. Soms zoek ik afleiding. Of ik praat mezelf moed in. Benader het rationeel. Steek mijn kop in het zand. Maar elke keer merk ik, dat maar één ding echt werkt. Iets waarvan ik weet, dat ik dat gelijk had moeten doen, in plaats van al die andere dingen. Kom naar Mij als je vermoeid en belast bent. Ik zal zal je rust geven (Mattheüs 11 vers 28).

Sinds bekend werd, dat ik toch een chemotraject in zou gaan, heb ik iemand geregeld die eens per twee weken komt schoonmaken. Via een vriendin kreeg ik haar naam door.
Ze is heel lief. Het eerste wat ze zei toen we kennismaakten, was: 'Toen ik hoorde, dat jij chemo's kreeg, ben ik gelijk voor je gaan bidden'. Ze bidt elke dag voor me. Het is een bijzondere vrouw. Vol getuigenissen en bemoedigingen. Ze heeft zelf al veel meegemaakt. 'Als jij bang of verdrietig bent, moet je de Bijbel gaan lezen'. Dat is dus mijn antwoord. Als ik bang word, me zorgen maak, angstig voor de toekomst, wil ik naar God gaan, door met Hem te praten, uit de Bijbel te lezen. Ik kan het niet zelf. Ik heb Hem echt nodig. Hij geeft rust en vrede, die alle verstand te boven gaat (Filippenzen 4 vers 6 en 7). Het helpt ook als ik Bijbelteksten of liedjes uit m'n hoofd weet. Soms poppen ze dan ineens in mijn hoofd op, als het nodig is.
Ik hoef het niet zelf te doen. God heeft ALLES in Zijn hand. Ik hoef de kracht niet uit mezelf te halen. Hij wil me dragen en voorzien in wat Hij weet, dat ik nodig heb. Hoe de toekomst ook is. Dank U, Vader!