Doorgaan naar hoofdcontent

Blog 21 - Positief

Gisteren zat ik op de Dagbehandeling aan de chemo, toen ik een bijzonder geluid hoorde. Iets wat ik nog nooit op de Dagbehandeling had gehoord en wat je daar ook eigenlijk niet wílt horen.
Het was een huilende baby. Echt nog een kleintje. Dat hoorde ik gelijk. Ik kon mijn oren niet geloven en besloot 'naar de wc' te gaan om even te checken. Direct achter mij bleek een heel jong stelletje te zitten met een baby van zes weken oud. Mama had kanker. Tijdens de zwangerschap ontdekt. Ze gaf haar dochtertje de fles terwijl ze aan het infuus zat. Ze had net zo'n mutsje op als ik. Een twintiger, heel positief en de prognose ook. Gelukkig. Maar het trof me enorm en ik voelde me gelijk bejaard.

Relativeren. Op zo'n moment vind ik dat niet meer zo moeilijk. En dankbaar zijn is een eitje. 

Aan het einde van dit kanker-halve-jaar ben ik aan het terugkijken. De tijd is zo snel gegaan. Er is erg veel gebeurd, gevoeld, gedaan en wat ben ik dankbaar voor hoe alles verlopen is. Ik was er snel bij, heb een goede prognose, ben snel geopereerd en ben ontzettend goed door de chemo's gerold. Het is ongelofelijk... Maar het was ook pittig. En spannend. En emotioneel. En verdrietig. En eng. 

Alles heeft altijd twee, of meer, kanten, denk ik. En dat kunnen zien, is niet altijd makkelijk. Soms moet ik mezelf er toe dwingen om ook op de positieve dingen te letten. En het is afhankelijk van je karakter hoe je ergens in staat. Maar dit voorval, met dat kleine baby'tje op de Dagbehandeling, zette me echt weer even aan het denken. De moeder was strijdlustig, positief. En dat is ook de houding die ik het afgelopen half jaar veel heb gezien bij lotgenoten. 'Positief blijven' is een oneliner die vaak langskomt. En o, wat hebben we ondervonden, dat dat waar is. 

Keuze
In die zin hebben we ook een keuze, die we eigenlijk heel vaak niet maken. Hoe komt het toch, dat we altijd meer oog lijken te hebben voor alles wat niet leuk is, niet tof, niet goed, niet positief, niet dat wat we willen, niet snel genoeg en ga zo maar door? Waarom blijft een negatieve opmerking langer hangen dan een compliment en hakt hij er dieper in? Om dan positief te blijven, blijkt echt een keuze. Soms puur rationeel, omdat het er gevoelsmatig echt niet in gaat. 

Zondag liepen we een rondje om Zeumeren, een recreatieplas in Voorthuizen. De lucht was blauw met daarnaast allerlei tinten grijs. Af en toe een zonnetje, maar ook een dreigende lucht. Toen dacht ik er nog aan. Want ik had kunnen denken 'wat een mooi weertje, heerlijk zeg, die zon met die blauwe lucht. Het steekt zo prachtig af naast dat grijze'. Maar ik dacht vooral 'grut, laten we maar doorlopen. Het ziet er grijs uit en voor je het weet is de zon verdwenen, staat het te storten en worden we kletsnat.'

Dankbaar zijn en positief blijven is een soort levenskunst, lijkt het wel. Een kunst, want het gaat lang niet altijd vanzelf. Maar het helpt. Echt. Negatief en pessimistisch zijn, verandert namelijk totaal niks aan de situatie. Het levert vooral op, dat je je (nog) rotter gaat voelen, dat de bergen nog hoger lijken of de dalen nog dieper. Maar het verandert niks ten positieve aan je situatie. 
Ik geloof echt en heb gemerkt, dat het omgekeerde wél wat oplevert. Als je ervoor kiest om dankbaar te zijn en bewust de positieve dingen te benadrukken, ook al is dat te midden van een heleboel ellende, voel je je lichter, beter en hoopvoller. Wetenschappelijk onderzoek heeft zelfs uitgewezen dat dankbaarheid zorgt voor meer geluk, veerkracht en dat het je kan helpen in depressies. 

Deze tekst uit Filippenzen 4 vers 6 en 7 is het afgelopen half jaar zo ontzettend veel langsgekomen. En er zijn nog meer pareltjes die ik ontdekte, allemaal in één Bijbelgedeelte...

Wees blij

4Jullie moeten blij zijn, omdat jullie bij de Heer horen. Ik zeg het nog eens: Wees altijd blij. 5Laat iedereen merken dat jullie vriendelijk zijn. En bedenk goed: de Heer is dicht bij ons. 6Maak je geen zorgen, maar vraag God alles wat je nodig hebt. Bid tot God, wat er ook gebeurt. En dank hem altijd.

7Dan zal God zijn vrede aan jullie geven. Dat is een vrede die geen mens ooit gekend heeft. Die vrede zal jullie gevoel en jullie gedachten beschermen tegen al het kwaad. Want jullie horen bij Jezus Christus.

Vergeet mijn lessen niet

8Vrienden, tot slot wil ik zeggen waar jullie je mee bezig moeten houden. Houd je bezig met alles wat waar is, alles wat respect verdient, alles wat goed is en zuiver, alles wat het waard is om van te houden en alles wat eer verdient. Dat betekent in het kort: doe wat goed is en waarvoor je respect krijgt.


Wauw, wat een ontzettend mooie, positieve woorden en wat een beloftes. Zo praktisch en bemoedigend. En ik hoef het niet alleen te doen. Gelukkig maar ❤.





Reacties

Populaire posts van deze blog

Blog 4 - Uw goedheid is altijd bij mij

En toen werd het 3 november, de dag van de operatie. Vanuit onze gemeente zou er tijdens mijn operatie een gebedsketting zijn, waardoor er dus de hele tijd voor me gebeden zou worden. Wauw. Dat vond ik zo ontzettend fijn en zo'n veilig idee! Ik had niet best geslapen, maar goed, dat was ook niet zo erg. De dag is bijzonder verlopen. Ik kan niet anders zeggen, dan dat het echt een dag met een gouden randje was. Bizar he? Ik had ook steeds een Opwekkingslied in mijn hoofd: de goedheid van God.  Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij...  We moesten al vroeg in het ziekenhuis zijn en werden door een vrijwilliger van de Johanniterorde (stond op haar badge) naar de afdeling gebracht, waar ik zou verblijven. Ik bleek een heel gezellige buurvrouw te hebben, die me wegwijs heeft gemaakt in het 'ziekenhuisleven'. We hebben heerlijk gekletst met elkaar. Dat alleen al was echt een zegen.  Al snel bleek dat de operatie later zou zijn, dan gepland. Direct werd geregeld ...

Blog 51: Kerkmuren

De 'gerehervormdepinksterbaptoliekenkerk' zei hij en hij keek me lachend aan.  'De wát?' We hadden zojuist een heel mooi gesprekje gehad over hoe zijn geloof zo lauw en gewoontjes was geworden. En dat als hij ging bidden hij bad om gemak en alles om het leven maar zo aangenaam mogelijk te maken.  En toen werd hij ziek. En was hij zó aan het denken gezet.  Het was weer bijzonder. Over hoe groot God is. Maar ook dat Hij graag op nummer 1 wil staan. Hij als onze maker, als onze Schepper en hoe oncomfortabel dat kan zijn. Want wij doen liever onze eigen zin. Over de zooi in de wereld. De ellende. Gods genade door het offer van Jezus. Hij had alles voor ons over. De eindtijd en het boek Openbaringen. Waar hij in had gelezen en op zoek was gegaan naar antwoorden. Toen vroeg hij naar welke kerk ik ging. En ik vroeg naar de zijne. Z'n antwoord was prachtig en alleszeggend: de gerehervormdepinksterbaptoliekenkerk.  'Zal ik het voor je opschrijven?' vroeg zijn vrouw ...

Blog 52: lipofilling ronde 1

Eindelijk was daar mijn eerste lipofilling-operatie. Onderdeel van het reconstructietraject (AFT/BREAST trial) waar ik een poosje zoet mee ga zijn. Het is ongeveer 9 maanden na de eerste ontmoeting met de plastisch chirurg in Rijnstate. De wachttijd was lang, maar bewust. Ik had geen zin in gedoe tijdens de zomer dus we kozen expres voor september.  Het kostte me heel wat hobbels, tranen en gesprekjes, voordat ik me aan dit nieuwe gebeuren over kon geven.  Alles anders, nieuw, geen vertrouwd Ede en zeeën van tijd om je druk te maken. Niet mijn ding, zeg maar. Maar eindelijk, na een goed gesprek met een verpleegkundig specialist en een aantal babbels bij m'n eigen chirurg in Ede (waar zou ik zijn zonder die man), vele knipoogjes van Boven en de wetenschap, dat ik elk moment kon stoppen, omdat ik zelf bepaal of en hoe lang ik door zal gaan, ging de knop om. Terugkijkend kan ik niet anders zeggen, dan dat het goed was. Ik had weer mooie gesprekjes op de holding en op de OK werd i...