Doorgaan naar hoofdcontent

Blog 22 - Blessed

Blessed. Weer zo'n woord wat ik in het Engels mooier vind dan in het Nederlands. 
Maar als ik een woord zou moeten kiezen om het afgelopen half jaar samen te vatten, zou dat het zijn.
Als ik dan toch kanker moest krijgen, dan maar op deze manier... 
Ik voel me een gezegend mens, dat dit hele traject zo mocht verlopen.
Dat Jan Paul er altijd voor me was. We hebben het echt samen gedaan. 
Ook al beleven we het elk op een andere manier. Dat geeft niet.  

Er speelt zoveel door mijn hoofd. Een beetje chaos eigenlijk.
Hoe ga ik afsluiten? Hoe ga ik dit halve jaar beëindigen? 
En ga ik door met bloggen? Dat weet ik nog niet.  
Maar waar sluit je iets vaak mee af? Met bedankjes, toch? 
Dat gaan we doen. Morgen trakteren we op de Dagbehandeling. 
Met een echte Barneveldse lekkernij. En kaartjes. Natuurlijk. 
En misschien wel met wat knuffels. Of tranen. Wie weet. 

En dan ook een dankjewel voor jullie, die dit wilden lezen. Of die meeleefden. Of mee gingen bidden. Of kaartjes stuurden of praatjes maakten of appten met lieve woorden of liedjes of cadeautjes gaven of....
Ik zou jullie allemaal een heel dikke knuffel willen geven. Want het was echt superfijn, dat medeleven. Blessed.

De vlag kan in elk geval uit! Dochterlief wil ook per se trakteren op school morgen. 
En ze maakte met een vriendinnetje een bord voor in de tuin. Want iedereen moet weten dat mama weer beter is. Dus het wordt een bijzondere dag morgen. En 's avonds is de Paasviering op school. Daar is mama dan helaas niet bij, maar papa gelukkig wel. 
En dat is toch ook wel heel bijzonder. Mijn zus wees me een paar weken geleden op het feit dat mijn laatste chemo in de stille week zou zijn. De week voor Pasen. Hét belangrijkste feest wat mij betreft: Jezus stierf voor al mijn verkeerde dingen, maar overwon de dood en stond weer op! Wat een liefde, voor mij, maar ook voor jou. Blessed... voor altijd.

Ik dank God, boven alles. Zonder Hem had ik dit nooit gekund. Nooit. 
Aan Hem heb ik dit allemaal te danken. Zo zie ik dat echt. 
Hij gaf ons de kracht, hoe pittig het ook was, om vol te houden en door te gaan.
Daar zit niks van mezelf bij. Blessed. 

Ik sluit af met de lyrics van een prachtig liedje. 'Blessings' van Laura Story.
En ik wens jou ook Gods zegen. Dat je je 'blessed' mag weten. 


We pray for blessings, we pray for peace
Comfort for family, protection while we sleep
We pray for healing, for prosperity
We pray for Your mighty hand to ease our suffering
And all the while, You hear each spoken need
Yet love us way too much to give us lesser things

'Cause what if Your blessings come through raindrops
What if Your healing comes through tears
What if a thousand sleepless nights are what it takes to know You're near
What if trials of this life are Your mercies in disguise

We pray for wisdom, Your voice to hear
We cry in anger when we cannot feel You near
We doubt Your goodness, we doubt Your love
As if every promise from Your word is not enough
And all the while, You hear each desperate plea
And long that we'd have faith to believe

'Cause what if Your blessings come through raindrops
What if Your healing comes through tears
What if a thousand sleepless nights are what it takes to know You're near
What if trials of this life are Your mercies in disguise

When friends betray us
When darkness seems to win
We know the pain reminds this heart
That this is not
This is not our home

It's not our home

'Cause what if Your blessings come through raindrops
What if Your healing comes through tears
And what if a thousand sleepless nights are what it takes to know You're near

What if my greatest disappointments or the aching of this life
Is the revealing of a greater thirst this world can't satisfy
And what if trials of this life-
The rain, the storms, the hardest nights
Are Your mercies in disguise



Reacties

Populaire posts van deze blog

Blog 4 - Uw goedheid is altijd bij mij

En toen werd het 3 november, de dag van de operatie. Vanuit onze gemeente zou er tijdens mijn operatie een gebedsketting zijn, waardoor er dus de hele tijd voor me gebeden zou worden. Wauw. Dat vond ik zo ontzettend fijn en zo'n veilig idee! Ik had niet best geslapen, maar goed, dat was ook niet zo erg. De dag is bijzonder verlopen. Ik kan niet anders zeggen, dan dat het echt een dag met een gouden randje was. Bizar he? Ik had ook steeds een Opwekkingslied in mijn hoofd: de goedheid van God.  Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij...  We moesten al vroeg in het ziekenhuis zijn en werden door een vrijwilliger van de Johanniterorde (stond op haar badge) naar de afdeling gebracht, waar ik zou verblijven. Ik bleek een heel gezellige buurvrouw te hebben, die me wegwijs heeft gemaakt in het 'ziekenhuisleven'. We hebben heerlijk gekletst met elkaar. Dat alleen al was echt een zegen.  Al snel bleek dat de operatie later zou zijn, dan gepland. Direct werd geregeld ...

Blog 51: Kerkmuren

De 'gerehervormdepinksterbaptoliekenkerk' zei hij en hij keek me lachend aan.  'De wát?' We hadden zojuist een heel mooi gesprekje gehad over hoe zijn geloof zo lauw en gewoontjes was geworden. En dat als hij ging bidden hij bad om gemak en alles om het leven maar zo aangenaam mogelijk te maken.  En toen werd hij ziek. En was hij zó aan het denken gezet.  Het was weer bijzonder. Over hoe groot God is. Maar ook dat Hij graag op nummer 1 wil staan. Hij als onze maker, als onze Schepper en hoe oncomfortabel dat kan zijn. Want wij doen liever onze eigen zin. Over de zooi in de wereld. De ellende. Gods genade door het offer van Jezus. Hij had alles voor ons over. De eindtijd en het boek Openbaringen. Waar hij in had gelezen en op zoek was gegaan naar antwoorden. Toen vroeg hij naar welke kerk ik ging. En ik vroeg naar de zijne. Z'n antwoord was prachtig en alleszeggend: de gerehervormdepinksterbaptoliekenkerk.  'Zal ik het voor je opschrijven?' vroeg zijn vrouw ...

Blog 52: lipofilling ronde 1

Eindelijk was daar mijn eerste lipofilling-operatie. Onderdeel van het reconstructietraject (AFT/BREAST trial) waar ik een poosje zoet mee ga zijn. Het is ongeveer 9 maanden na de eerste ontmoeting met de plastisch chirurg in Rijnstate. De wachttijd was lang, maar bewust. Ik had geen zin in gedoe tijdens de zomer dus we kozen expres voor september.  Het kostte me heel wat hobbels, tranen en gesprekjes, voordat ik me aan dit nieuwe gebeuren over kon geven.  Alles anders, nieuw, geen vertrouwd Ede en zeeën van tijd om je druk te maken. Niet mijn ding, zeg maar. Maar eindelijk, na een goed gesprek met een verpleegkundig specialist en een aantal babbels bij m'n eigen chirurg in Ede (waar zou ik zijn zonder die man), vele knipoogjes van Boven en de wetenschap, dat ik elk moment kon stoppen, omdat ik zelf bepaal of en hoe lang ik door zal gaan, ging de knop om. Terugkijkend kan ik niet anders zeggen, dan dat het goed was. Ik had weer mooie gesprekjes op de holding en op de OK werd i...