Op tweede Pinksterdag zaten we op de fiets. De weersverwachting was beroerd. De vooruitzichten nat. We gingen gewoon, want thuis zitten vonden we geen optie. Lekker erop uit. We parkeerden in Bunnik en haalden de fietsen van de auto. Op weg naar Utrecht om te gaan waterfietsen. Hahaha. En water was er. In overvloed.
De laatste tijd zie ik het voor me. Ik word er niet eens bang van. Nou ja. Soms wel. Maar het gebeurt in mijn hoofd. Ik zit in de wachtkamer op Oncologie voor controle en we mogen naar binnen. Weer zie ik dat hoofd met dat bruine brilletje. Hij kijkt ernstig. Foute boel. Niks meer aan te doen. Ik barst in tranen uit. Terminaal. Einde verhaal. M'n kinderen en m'n vent… Hoe gaan ze dat ooit redden zonder mij... Als ik maar wel in mijn tuinbroek word begraven. Drie jaar geleden kocht ik in Engeland twee 'Mummy and me-boeken'. Bedoeld om ooit eens als mooi plakboek met herinneringen te vullen voor de kinderen. Nooit wat mee gedaan natuurlijk. Van die leuke ideeën die ik niet uitvoer. Maar misschien komen ze nog eens van pas nu.
Hoe kan ik dat nou allemaal denken als ik zo'n goede prognose heb?
Onderweg op de fiets naar Utrecht was het nog droog. Ik keek naar de lucht. Boven ons een zonnetje.
Ver voor ons uit een pikzwarte lucht. Ik vond het fascinerend en stopte voor een foto.
Want dat is wat we doen en wat ik ook moet doen. Steeds weer en elke dag opnieuw.
Weer gaan léven. Dat advies kreeg ik ook tijdens het laatste gesprek in het ziekenhuis. Léven. Hoe de vooruitzichten ook zijn. Nú schijnt de zon. En leven is ook nú. Dat hoeft niet alleen als de zon in de toekomst schijnt. Ook als er regen dreigt. Zwarte lucht in de verte.
Soms heb je van die dagen, dat de tranen en zorgen hoog zitten. Ik had er eentje vandaag. En toen las ik gelijk vanmorgen een berichtje op Instagram. Ik vond hem zo mooi en deelde hem als story.
Mijn after-chemo-hoofd was het vervolgens direct weer vergeten, maar toen ik hem terug las, was dat het antwoord op mijn mijmeringen. Een gebed om hulp, want ik kan het niet alleen: Remind her, Father, that Your grace is enough to equip her for every giant ahead...
Reacties
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie!