Blog 37 - Herinneren

Op woensdag zit ik altijd vroeg in de auto. En dat was genieten de laatste tijd!

Ik reed binnendoor naar een school toe en passeerde allerlei boerderijen en weilanden. 

De zon kwam op en prachtige kleuren verschenen in de lucht. 

Op een bepaald gedeelte van mijn route kon ik die mooie luchten alleen bewonderen vanuit mijn zijspiegels en achteruitkijkspiegel. Direct voor en naast mij zag je niets van als dat schoons. 

Het zette me aan het denken. 

Achteruit kijken. Terugkijken. Dat doe ik vaak. Heel erg vaak. Is dat wel wijs? Of verstandig? Je kunt toch beter vooruit kijken? Wat geweest is, is geweest. Toch?

De Bijbel staat vol met herinneringen. Bij elk Bijbels feest wordt er teruggedacht aan bijzondere gebeurtenissen, waarin God Zijn trouw liet zien aan Zijn volk. Tijdens Pascha wordt de uittocht uit Egypte herdacht. Tijdens Poerim wordt de bevrijding van Haman herdacht in de tijd van koningin Esther. En tijdens het Loofhuttenfeest de tijd dat het volk Israel veertig jaar lang in de woestijn verbleef en in tenten woonde. Zo heeft elk feest zijn eigen herinnering. Al wijzen deze feesten ook vooruit! Maar dat is een heel ander verhaal 😉.
Wat dacht je van de doortocht van het volk Israel door de Jordaan en het 'monument', wat middenin de Jordaan en op de oever gebouwd moest worden? Een toren van 12 stenen, voor elke stam van Israel eentje. Opdat zij nooit zouden vergeten en konden blijven vertellen aan de volgende generaties over de trouw van God. En zie hier: het werkt! Ook wij kennen deze verhalen nog steeds en kunnen ze teruglezen, zo vaak als we willen.

Dat is voor mij de kracht van terugkijken en herinneren. Opdat ik niet vergeet. Daarom lees ik af en toe m'n eigen blogs en dagboek terug. En wat ben ik dan weer blij en dankbaar voor hoe alles is verlopen. Wat ik heb geleerd. Hoe ik ben veranderd. Wie ik heb ontmoet. Wat God allemaal gaf en deed. En dat Hij er was. Bijzondere herinneringen die me klein en verwonderd maken. Dankbaar en blij. En dat helpt.
Want dat geeft me moed voor vandaag. 

Herinneren en koesteren wat allemaal was. Zoals je ook mensen koestert door herinneringen, wanneer je ze mist.
Het geeft me hoop en vertrouwen voor de toekomst. Want God was daar. Toen. En Hij droeg me. Voorzag in wat ik nodig had. Zo bijzonder. Soms zou ik willen weten hoe dat allemaal gegaan is. Achter de schermen. Hoe de Grote Regisseur dingen regelde, mensen op m'n pad bracht, mijn lijf en hoofd beschermde, zodat ik vol kon houden. Maar dat gaat niet. En het geeft niet.

Eén ding weet ik daarom zeker. Als Hij er toen was, is Hij er nu ook. En zal Hij er morgen zijn. Wat er ook gebeurt. Want Hij is dezelfde. Gisteren, vandaag en voor altijd.